karışık aklıma gelenler

Çok şükür Naz atlatdı sayılır hastalığı, burun akıntısı az birazda öksürük kaldı. Ama eski hareketli haline döndü. O emekleyip, etrafa gülücük saçtıkça hepimizin yüzü gülüyor. Meleğim bir daha hasta olmasın diye herkesin ağzında dualar, çok şükür yarabbim diye mırıldanmalar oluyor. Evimizin neşesi geri geldi. Şimdi ateş, diş ve bronşitimizi atlattık tekrar trombosite yoğunlaşıcaz. Çarşamba günü karın ultrasonu çekilip , kan verecek kuzucuğum. Allahım lütfen iyi çıksın sonuçlar.

Ben izinliydim iş yerinden 1 hafta 13 ocak itibari ile. Güzel başlamıştı dediğim gibi tatilimiz.. Kuzucuk babasıyla danslar etti

Neşeli, güle oynaya koşturdu evde sanırım evde olmamdan o da çok mutluydu.

Sonrası biraz üzdü elimizde buhar makinesi 15 gün böyle geçti. Bazen ağladı , bazen kendi tuttu makineyi

Hastayken yeni uyku şeklimiz vardı. 1 hafta boyunca genelde hep uyudu, hiç bir şey yemedi. Sadece biraz süt ,su, kraker, bisküvi ile beslendi sayılır ve kilo kaybetti tabi . O süzüldükçe hepimizin morali bozuldu.

Ama işte en sonunda bir gün sabah bize yine kocaman güldü kuzucuğum.

Hastalıkla birlikte bazı huylarımız değişti. Çoğu değişti desek daha doğru olur sanki.

İlk olarak uykuya geçiş şeklimiz değişti. Eskiden yanına yatmak yeterdi o bir sağa bir sola döne döne uyurdu yanımızda ama artık ayakda sallanmak istiyor. Hatta ee ee diyerek kafasını sallıyor, ayağında salla beni demek istiyor.

Yemek alışkanlıklarımız tamamen değişti. Hazırladığımız kendi kahvaltısını yemek istemiyor. Sofrada bizim yumurtaya salça oluyor. Bizimle sofraya oturuyor eline ne geçirirse çatal, kaşık  yemeklerin içine daldırıyor, her yer yemek. Makarnayı veriyorum bıcık bıcık elleriyle yiyor. Uzun uzun uğraşıyor ama çatala asla makarnayı batıramıyor. Sıkıntıya , zorluya hiç gelemiyor ıh ıhh hemen yardım istiyor. Ben batırıyorum çatala olmadı elleri ile dalıyor :)Yeterki yesin bir iki lokma diye karışmıyorum zira bu son hastalıkdan sonra porsiyonlarımız iyiden küçüldü. Çok az yiyor.

Hasta olmadan önce çok güzel bir düzene girmişti kuzucuğum. Sabah 9 da kaldıp kahvaltısını yapıyor, öğle sebze yemeği, yoğurt yiyor, öğleden sonra uyanınca meyve yada kek, börek ne varsa. Akşam çorbasını, yatarken  muhallebisini yiyip 5 öğün yemeklerini bitiriyordu Maşallah demedim ama çok mutluydum o dönem 15 gün falan sürmüştü. İçden içe çok seviniyordum yemeklerini bitiyor düzenli besleniyor diye sanırım nazar değdirdim çocuğuma. Hastalandıkdan sonra ne 5 defası! 2 defa yese seviniyorum artık, umarım tekrar düzene girer :(

Sürekli bizim kucağımızda bizim kucağımıza gelmek ve gezmek istiyor. Üstünü değiştiriyorum bezini alıyorum pijamalarını giydiriyorum bana baş baş yapıyor. 'Gezmeye mi gidiyoruz' demek istiyor o kocaman meraklı gözlerini açarak. 'Hayır annecim ' diyorum 'bu saatde gezmemi olur, yatıyoruz uyku saati' diyorum ama gülüyorum bir yandan haline :)

Bonyoya giren kim varsa hemen arkasından Naz gidiyor. Radar takmış gibi asla kaçırmıyor sürekli takip ediyor kim ne yapıyor nereye gidiyor.

Mutfak da alt dolapları ve çekmeceleri açtığımızı görürse hop Naz hemen yanı başında bitiyor eline çokdan dolapdan birşey almış vaziyetde.

Naz hayır yapma dediğimiz de çok hoşuna gidiyor ha haaaa diye gülerek aynı şeyi daha bir hırsla yapmaya devam ediyor ama kendi haline bırakıp gözünü de tehlikelere karşı üzerinde tutarsan bir süre sonra o tehlikeli şeyden sıkılıyor yapmayı bırakıyor. Örneğin tv ye beş parmağıyla ve avcuyla vurmak ve sallamak gibi. Bazen ilk defa karıştırdığı, incelediği şeyle uğraşıyorsa dönüp bakmıyor bile 'Naz, Nazzzz' diyorum, bana bakmadan 'ıhh' diyor,'ne oldu anne?' demek istiyor:)Konuşmadan anlaşıyoruz.

Kocaman açıyor ağzını, hepi topu 8-10 diş 4 tanesi henüz pirinç kadar, hepsini gösterek bir iştahla ha haha hhaaa diye bağırarak gülüyor ki bunu yapmaya da hastalıkdan sonra daha yeni başladı.

Dayısıyla yaptığı oyunlar, benimle yaptığı , babasıyla , dedesiyle yaptığı oyunlar farklı. Herkesle farklı şeyler oynuyor ve görür görmez o oyunlaro oynamamızı istiyor. Benimle kucağıma gelip etrafımızda dönmemizi istiyor, bu oyunun adı GIN GIN. Gın gın diyor anlıyorum ki dönmek istiyor. Gözlerimi bir sağa bir sola döndürmemi istiyor. O da parmağıyla gözlerimi yakalamaya çalışıyor zira ama resmen oyuyor gözümü. Bunuda yapmamı istediği zaman kafasını sağa sola çevirerek anlatıyor gözlerini çeviremediği için. Anlıyorum ki göz çevirme oyunu istiyor. Dayısıyla telefon oynuyorlar hemen kuruluyor kucağına ' ıh ıh' diyerek pantolonun cebini gösteriyor. Çıkar telefonunu demek istiyor. Çıkartıyor ama 'ıh ıh' dayısına veriyor. Aç şarkı dinleyelim diyor. Şarkıda açılıyor hopp el çırpmaya başlıyor.

Her dediğimizi anlıyor, cevap veremiyor. Koş Naz biri gelmiş de hemen kapıya, Naz mama istiyormusun diyorum 'mah mpah mah' diyor yani istiyorum :) Uyuyalım mı Naz yatak odasına doğru gidip ee ee ee diyor.

Sürekli bizi taklit ediyor. Çıkardığımız seslerin aynısını yapıyor ama kelimeleri söyleyemiyor.

Ses çıkartıyor henüz :)

Herşeyi ağlayarak istiyor.Hastalıdan sonra ağlama şeklide değişdi. Emm, eeem diye ağzı kapalı ağlıyor. O ağladıkça biz gülüyoruz çünkü çok güzel çok komik ağlıyor EMM EMMMM diye ağlama sesimi olur? :)  Bazen gerçekden gözyaşları oluyor bazen sırf istediği olsun diye gözyaşı bile olmadan ağlama krizine giriyor.

En kötü değişikliğimizden biride banyo da ağlıyor olması, kaçıyor, ağlıyor ve bitine kadar susmuyor. 13 ocak dan bu yana bu şekilde yıkanıyoruz, yani ağlaya ağlaya. 13 ay boyunca bonyoda hiç sesi çıkmayan hatta suyu çok seviyor dediğim meleğim artık sudan nefret ediyor :(

Ve annesinede bu ara bir tembellik geldiğinden dolayı daha doğrusu nazın ve benim (ki benimki hala bitmedi) hastalıklarımız beni biraz yordu, yıprattı, bu anlattığım hiç bir olayı kayıt altına alamadım hatta fotoğraf bile çekemedim.

Sanki daha bir olgunlaştı gibi geliyor bana ama tabi yine de çocuk ve çok hareketli.

Biz 14.ayımızı hastalıkla, yeni dişlerimizle, yeni huylarımızla, yeni alışkanlık ve oyunlarımızda geçirdik, kocaman gülüşümüzle bitiriyoruz

Sevgiler