zorlu 15. ayımız

Naz 15. ayının içinde evet ama nasıl bir ay geçiriyoruz anlatamam. Tam 1 aydır düzensiz uyku saatleri hem Naz'ın sinirlerini, hem de fazlasıyla bizlerin sinirlerini bozmuş durumda.

Gece kaçta yattığı, sabah kaçta kalktığı, öğlen kaçta yatıp kaç saat uyuduğu kesinlikle belli değil. Her gece uyutmak için neler yapıyorum neler, ama yok! masal, ninni, süt, ayakda sallamak hiçbirisi işe yaramıyor. Bir türlü düzene girmiyor. Geçen gün karar aldım uyusada uyumasada aynı saatde yatağa götüreyim diye niyetlendim ve bir gece götürebildim aman allahım o ne ağlamak ne ağlamak resmen sesi kısıldı. Mecbur salona geri gittik. Zafer gülüşüyle giriyor salona, esasında pes etmemek lazım ama bazen babası niye ağlatıyorsun bu kadar diye geliyor bazende ben dayanamıyorum onun ağlamasına bazende içerde misafir oluyor onların sesini duydukça o uyku moduna geçmek istemiyor. Halbuki biliyorum uykusuzlukdan gözleri kapanıyor ama sonuna kadar direniyor.

Çok hareketli ve sinirli. Bir bakmışsın orda bir bakmışsın ayağının altında ama hep paçanda. Asla bırakmıyor ben nereye o oraya asla tv izleyeyim, oyuncaklarımla oynayayım demiyor. Her dakika yeni bir oyun ya da oyuncak bulmaya çalışıyorum. Evdeki herşey oyuncak olabiliyor. İlginç bir kemer, tokalarım, cımbızım, aynam, tarağım, çantam, cüzdanım, telefon...vs..Yeterki oyalansın ve mızık mızık ağlamasın diye ne bulusak zararsız herşeyi veriyorum eline ama maksimum 10 dk. On dakika sonra başka bişey bulmam lazım yoksa tv ye gidiyor direk vuruyor ya da nerdeyse gözlerini yapıştırıp tv izliyor. Reklamlar ilgisini çekiyor ama 3-5 reklam ancak izliyor, tabi yine sıkılıyor.

Bu ara evde sürekli kaos ortamı var, bazen sinirlerime hakim olamıyorum çok stres yapıyorum sanırım Naz stresimi anlayınca hepden çığrından çıkıyor. Herşeyimiz kriz. Yemek yiyecek ama asla mama sandalyesinde değil kucağımda ve kendisi yiyecek. Yok aslında beceremiyor yemeği sadece elindeki çatal/kaşıkla kurcalıyor tabağını içinden alıp masaya döküyor, döktüklerini mıncıklıyor. Ben tutuyorum ağzına, ben yediriyorum, o oyun oynuyor. Yemek saatleri işkence saatine döndü. Çok az yiyor her zamanki gibi iştah konusunda değişiklik yok. Sabah kahvaltı yapmıyor. Yaptığımız karışık kahvaltı mamasını yemiyor artık asla, gördüğü anda kaçıyor. Bizimle kahvaltıya oturuyor ama ne peynir, ne yumurta, ne bal hiç birinden yemeden kalkıyor. Biraz kuru ekmek ,biraz kraker atıştırıyor, sonra öğlene çok acıkıyor tabiki öğle çorbasını ya da yemeğini bitiriyor. Uykudan uyanıncada şöyle-böyle azdenmiyecek kadar kek, börek, yoğurt yiyor akşam bizimle tekrar sofraya oturuyor ama çok az yiyor. Sonra gece muhallebisi yapıyorum bazen hepsini yiyor, bazen ağzına bile sürmüyor.

Yemek işimiz hala zor , buna uyku sorunumuz eklenince herşey içinden çıkılmaz bir hal aldı. Naz da uykusunu kaliteli ve yeteri kadar uyuyamadığı için çok sinirli , herşeye sinirleniyor. Telefon tuş kilidini açmadık diye ıghhh ıgghhh titriyor sıkıyor kendini ellerinide yumruk yapıyor nasıl sinir anlatamam. Yazın sahilde kuma, toprağa bırakıcam çocuğumu sinirlerini alsın azcık :) Örneğin masanın altına giriyor sandelyenin ayağından geri çıkamıyor çığlık atıyor. Kucağına alıyorsun ağlıyor, bırakıyorsun ağlamaya devam ediyor. Ne yapsak mutsuz. Sadece sürekli Nazla oynarsak mutlu oluyor. O kaçacak biz yakalıcaz, biz saklanıcaz o bizi bulacak ve ceee diyeceğiz. Ya da sürekli komşulara gezmeye gidecek. Ancak böyle mutlu oluyor.

Sabah 9-10-11 kaçta kalkacağı belli olmuyor, hatta 10 u geçince annem uyandırmaya gidiyor ama o kucağında uyumaya devam ediyormuş. Geç kalktığı için öğlen geç yatıyor ve kısa uyuyor 1,5,2 saat uyuyup uyanıyor. Gece de yatmak bilmiyor. Bende yoruluyorum geceleri kalkıp bakamıyorum, ağlarsa ancak kalkıyorum. Uyumadığı zamanlar bırakıyorum ortamızda oynaya oynaya dalıyor ama çooook uzun sürüyor. Geçen gece hatta 12,30 du dayanamadım uyumuşum bekleyemedim zilliyi o da bir ara sızmış kalmış ortamızda ama nasıl olacak böyle düzene girecekmi böyle hırçın, uykusuz günler devam edecekmi merak içindeyim.

Bu arada kendi yaşındaki bebeklerle geçinemediğini öğrendik. İyi de oldu. pazar günü hiç bir iş yapmadan öğlen 12 gibi aldım nazı dışarıya parka gittik. Öylece bıraktım evi her yer dağınık, boşver dedim kendi kendime havanın güzelliğinin tadını çıkar. Öğle yemeğini parkda yedi sonra biraz kaydırakdan kaydırdım bayıldı, salıncağa binince inmek istemedi. Igghhh diyo bir ileri bir geri vücut diliyle durdurma salıncağı salla beni diyo, neyse biraz daha biraz daha salladım. Yanımızda çocuğunu sallayan bayan ooo dedi kaç aylık kızınız 14,5 aylık dedim , çok erken başlamış inatlaşmaya istediklerini yaptırmaya dedi :( Onun kızı 3,5 yaşındaymış benim kızım 2,5 yaşıan kadar bizim sözümüzden pek çıkmazdı, 2,5 yaşından sonra başladı kendi kişiliğini ve isteklerini yaptırmaya dedi. Hani biraz moralim bozuldu şimdiden benim kızım böyleyse ilerde ne olacak?
Neyse baban bekliyor falan deyip çıktık parkdan, eşimle buluştuk hala uyumamaya inatlaşıyordu aldım kucağıma biraz ninni biraz salladım uyudu yatırdık arabasına, bizde rahat rahat kahvelerimizi içtik, oturduk uyanana kadar güzel havanın tadını çıkardık. Sonra arkadaşlarla buluşup bize gittik. Onlarında Naz dan 3 ay küçük bir erkek bebekleri var. Oturtdu annesi ortaya Naz' ın oyuncaklarıyla hiç sesi çıkmadan oynadı ama bizimki dururmu çocuğun elinden oyuncağı almaya çalışmalar, yok tokat atmalar, kıskandı resmen, o nereye giderse peşinden gitti rahat vermedi çocuğa bende sinirlendim, gerildim annem sağolsun aldı götürdü. Misafirler gidince almaya gittim fakat yeni uyudu dedi annem alma bence kalsın zor uyuttum dedi. Naz kaldı o gece annemde ama ben gece yatarken yastıklarını , kıyafetlerini kokladım kuzucuğun canım yavrum ne yaparsan yap yanındayım, çok seviyorum seni.
Sevgiler