NAZ büyüyor

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers

18 Nisan 2013 Perşembe

Huzur



Huzur bu güzel meleğin yüzüne sabırla bakıp gülümsemekmiş meğer!

Naz la aramızda buzlar var sanıyordum Hatırlarsanız bir kaç defa da beni sevmiyormu acaba diye serzenişde bulunmuştum, yazmıştım bloğuma. Oturdum, düşündüm,neden beni sevmiyor, neden bu çocuk uyumak istemiyor, benimle yemek yemiyor ve birazda okuduklarımdan yola çıkarak güler yüzlü sabırlı anne rolüne girdim ve çok şükür meyvelerini topluyorum şu anda. Meğer huzur hep ordaymış ama ben uzanıp tutamamışım.
Evet diş çıkartıyor, ateşleniyor, çok mızmızlanıyor, huysuzlaşıyor bebeğim , o dönemlerde bende huysuzlaşıyormuşum meğer Naz o yüzden benimle olmak istemezmiş. Şu an kuzucuğuma ne olursa olsun yüzüne gülümseyek bakıyorum, bebeğim diyorum annecim meleğim kelimelerini ağzımdan hiç eksik etmiyorum, her fırsatda sarılıp öpüyorum. Ben böyle davranmaya başladığımdan bu yana kuzucuğum da çok sakin bana gülümsüyor. Meğer ne basitmiş bebeğimle iletişim kurmak, huzuru bulmak.
Ben çok stres yapıyordum, sanırım tüm gün onu görememem ve Naz'ın yemek konusunda iştahsızlığı beni çok strese sokuyordu ve o stresle naza zorla yemek yedirmeye uğraşıyor, stresli stresli uyutmaya çalışıyordum. Tabi kuzucuk bu stresden rahatsız oluyor bağırış,çığırış ve inatlaşarak ikimizde yıpranıyorduk. Ben bu strese çalışan anne sendromu ve iştahsız bebeğin üzgün anne sendromu olarak isim buldum. Ama baktım çığrından çıkmak üzere herşey ve derhal kendime çeki düzen verdim.
Şu an neler mi yapıyorum asla ve asla zorla yemek yedirmiyorum, naz ne kadar isterse canı hangisinden yemek isterse yiyor. Kendi kendine yiyebileceği bir yemek olduğundan koyuyorum önüne her tarafını batırıyor  üç lokma ya da beş lokma bişeyler yiyor ve mutlu kalkıyor sandalyeden. Yiyemeceği şeyleri ben yediriyorum ve doyunca hayır diyor kafasını sallayarak hiç ısrar etmiyorum. Tamam annecim afiyet olsun diyorum kalkıyoruz sofradan. Baktım ki Naz da mutlu bende. Çok acıktığında zaten o kendisi istiyor, veriyoruz ve bir güzel bitiriyor. Hatta geçen gün gittiğimiz cafe de yan masadaki bayanların boğaçasından istedi. Utandım ama çocuk bu aldı ve yedi. Oh be şu an hiç kafaya takmıyorum yedimi yemedimi diye ee böyle olunca Naz da çok huzurlu istediğini istediği kadar yiyor.
Bu sabırlı güler yüzlü anne modelini Naz da bende çok sevdik. Arada çok çok nadir de olsa minnacık sesim yükseliyor ama o da geçen gün bulaşık makinesi parlatıcı sıvısını almış mutfağa yerlere boşaltmış nasıl kızmazsın , parlatıcı ve mutfak umrumda değil ya ona bir zarar gelirse diye insan bağırıyor. Ama Naz da kalabalık bir ortamda şımarık büyüdüğünden arada sesimizin yükselmesini istiyor çünkü öyle yapmazsak çok çığrından çıkıyor. Ama bunlar çok nadir oluyor tabiki. Dengeyi bulduk sanırım.
Gece uyurkende stresli stresli ayağımda sallamıyorum artık. Yatıyoruz birlikte , o yanımda kalkıyor yatıyor sütünü içiyor bazen yatakdan iniyor tekrar çıkıyor. Geliyor öpüyor iki yanağımdan ben onu öpüyorum uykusu gelincede koltuğum altına kafayı sokup, sarılıp hop uyuyor. Ben uyumadı saat çok geç oldu diye stres yapdıkça meğer kuzucuğumda stresimi anlar ve uyumazmış. Meğer ne huzurluymuş gece onunla yatakda vakit geçirmek.
Allahım huzurumuzu bozmasın , kuzucuğum sabah beni kocaman güler yüzüyle öpücük yaparak işe gönderdiği günler hiç eksilmesin.
Seni çok seviyorum meleğim..

8 yorum:

  1. Allah bozmasın canım muhabbetinizi.aslında çalışan anneler işte gösterdikleri sabrı evde gösteremiyor o küçücük çocuklarımızdan bunu anlamalarını bizim ne kadar yoğun ve yorgun olduğumuzu bilmelerini istiyoruz.ama yanlış yaptığımız nokta da burası işte

    YanıtlaSil
  2. maşallah. aslında ne ekersek onu biçiyoruz dediğin gibi biz ne kadar sakin olursak çocukta o kadar sakinleşiyor biz ne kadar strese girersek bunu hissediyor ve onlarda stresli ve huysuz oluyor. annelik zor zanaat sabır sabır sabır :)

    YanıtlaSil
  3. amin edacım çok haklısın eve gelince bizim çok yoğun bir gün geçirdiğimizi yorgun olduğumuzu anlayıp hemen yemeğini yesin, hemen uyusun istiyoruz . dediğin gibi hata burda başlıyor. küçücük aklıyla nerden bilecek yorgun olduğunu.

    YanıtlaSil
  4. evet güzin aynen dediğin gibi. ben nasıl davranırsam o da öyle karşılık veriyordu. ben iyi oldum, herşey iyi. zor bir meslek ve hayatımızın rolü annelik.

    YanıtlaSil
  5. aslında çoğu şey bizim elimizde ama bazen bunu farketmeyi unutuyoruz.. hele çalışınca bizi anlamalarını bekliyoruz ki ne kadar yanlış. allah huzurunuzu bozmasın..

    YanıtlaSil
  6. mutluluğunuz daim olsun .zorlamayarak çok doğru bir karar almışsınız eğer zorlayarak yedirmeye devam etseydiniz 5-6 yaşına bile geldiğinde çocuk yemek diyince kaçacaktı.çevremde çok örneği var benim kızım 3.5 yaşında ve hiç zorlamadım yeri geldi 1 gün aç üzüldüm ağladım ama zorlamadım. yemekten soğutmaktan başka bir şey değil bana göre çocuğu zorlamak. mutluluğunuz hiç bozulmasın inş. sevgiler..

    YanıtlaSil
  7. pelincim aynen bizim elimizdeymiş herşey. onlar çığrından çıkabilir ama anneler asla çıkmamalı o zaman herşey harika oluyormuş meğer. umarım allah bu sabrımızı hep verir

    YanıtlaSil
  8. azra ecrin güzel duaların için çok teşekkürler. ama yemek konusunda çok rahat ettim dediğin gibi bazen 3 lokma ile akşama kadar duruyor ama sonunda çok acıkıp bitiriyor yemeğini. çok rahat ettim. sevgiler

    YanıtlaSil

Hayat paylaştıkça güzel.Siz de fikrinizi yazın ve paylaşın :)