Dündü pazartesi ama yazamadım yoğundum iş yerinde. Bugün vakit bulabiliyorum dün hissettiklerimi yazmaya!
Çok uzun yıllardır çalışıyorum bu sektörde, turizm le uğraşıyorum ve burasıda turizm beldesi olmasından dolayı hayatım boyunca hiç cumartesi günleri izin yapmadım. Yazları çok yoğun kışları genelde boş geçer iş yerinde ama yine de kışın cumartesileri çalışılır. Eskiden hiç umurum da olmazdı cumartesi çalışıyor ya da çalışmıyor olmak. Cumartesi çalışır, pazar günleri uykumu güzelce alır sonrada arkadaşlarla yemeğe, sinemaya giderdim . Ama bebeğim, kızım sen olduğundan bu yana bana cumartesi günleri çalışmak çok dokunur oldu. Kış aylarında bu sektörde hafta içi zar zor iş olurken cumartesileri genelde bomboş geçiriyoruz ve benim aklımda hep sen oluyorsun. Diyorum burada boş boş oturacağıma gitsem meleğimi alsam, meraklıyı gezdirsem , parka gitsek, sahile gitsek ama olmuyor. Bütün gün oturup kızıyorum keşke başka meslek seçmiş olsaydım diye :) Sadece pazar günü yetmiyor bana , yani bize. Seninle ilgilenmek istiyorum, seni gezdirmek istiyorum, dinlenmek istiyorum, evin işlerini bitirmek istiyorum, çamaşırlar, ütüler denedim bunların hepsi bir günde olmuyor, birini yapsan biri eksik kalıyor. O yüzden bana bu kadar dokunuyor cumartesi çalışmak. Gerçi ben herşeyi bırakıp seninle ilgilenmeyi tercih ediyorum ama titizlik hastası biri olarak evimi öyle görmek beni yıpratıyor tabi ama katlanıyorum, sabrediyorum. Annelik ne güzel bişeymiş sabretmeyi öğrendim. Kızım büyüyecek ve evimi toplayacak vakit de kalacak, kendime de dolu dolu vakit kalacak bırak bu günlerin tadını çıkar diyorum kendi kendime. Ben bu ara kendi kendime çok konuşur oldum :)
Cumartesi iş yerinde akşam oldu mu kuşlar gibi pır pır uçuyorum eve, meleğime. Gerçi her akşam eve öyle geliyorum ama cumartesileri bir başka çünkü ertesi gün sabah birlikte uyanıcaz, yatak keyfi yapıcaz ana-kız(babamız son zamanlarda pazarları çalışıyor,baş başa kalıyoruz), kahvaltımızı hazırlıcaz, müzik dinlicez, oyun oynayacağız, hava güzelse çıkıp sahilde bir tur atacağız. Nasıl iple çekiyorum pazar günlerini anlatamam meleğim. Halbuki 6 gün sensizliğe kolay kolay alışamıyorum ama 1 gün seninle olmaya çabucak alışıyorum ve pazartesileri sudan çıkmış balık gibi geliyorum işe :) Bir burukluk bir eksiklik oluyor kalbimde, gel gitler yaşıyorum, kendime kızıyorum, seni düşünüyorum, biraz resimlerine bakıyorum derken uyanıyorum ve haftaya başlıyorum. Yani anlayacağın benim sendromum pazartesi sendromu değil, meleğimden ayrılık sendromu.
(burda tam dokuz aylık boncukum.12/09/12)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hayat paylaştıkça güzel.Siz de fikrinizi yazın ve paylaşın :)