Naz büyüdükçe büyüyen ağlama krizleri

Herkeze merhaba. Uzun zaman oldu. Yazamadım uzun zaman yazmak içimden gelmedi, bitkin ve çok yorgun hissediyorum kendimi. İçim buruk, kalbim kırık ve yorgun çünkü çok üzülüyorum. Çünkü çare henüz bulamadım. Naz çok şiddetli ağlama krizleri geçirmeye başladı. Öyle böyle değil, susturmak , avutmak, istediği şeyi yapmak asla çare değil. Çoğu zaman neden ağladığını bilemiyoruz bile. Herşeye ağlıyor. Örneğin koltukda oturuyor, hadi Naz gidiyoruz deyip kucağıma alıyorum farkında olmadan . vay efendim kendi inip gelecekmiş yanıma avazı çıktığı kadar ağlıyor tekrar koltuğa bırakıyorum tamam in şimdi kendin diye , iniyor kendisi ama ağlama krizi yarım saat boyunca sürüyor. Bu gibi şeyler üst üste bütün gece boyunca devam ediyor. Sonu asla gelmiyor. Bütün gece boyunca ağlayan çocuk düşünün. Annem her dediğini hemen yapıyor ağlamasın yeter ki diye inanın ağlama krizleri başa çıkılır gibi değil. Sonuç çok bitkinim. Güzellikle yaklaştım anlattım olmuyor bağırdım kızdım olmuyor. asla isteklerinin sonu gelmiyor. Bütün gece asla beni oturtmuyor yerime sürekli koşucaz hoplayacağız ve ne derse yapacağız. Ama bazen benimde işlerim oluyor asla anlatamıyorum bazen empati kuramıyorum. O da, bende çok yıprandık artık bir doktora gitmenin zamanı geldi diye düşünüyorum en kısa zamanda.

Evimize gelen hiç bir arkadaşına oyuncaklarını vermiyor, onlara gidince de onların oyuncaklarına sahip çıkıyor. Ellerinden alamazsa ağlama krizi hazır kapıda. Kandırmak imkansız. Her geçen gün bugün krizler azalır umuduyla uyanıyorum ama tam tersi daha da fazlalaşıyor. Çaresiz ve umutsuzum .

Çok hareketli inanılmaz şeyler yapmak istiyor ve benide alet ediyor tehlike şeylere. anne tut beni burdan atlayacağım , tut beni tezgaha tırmanacağım, tutbeni masanın üstüne çıkacağım. Bunlarlada nasıl başa çıkacağımı da bilmiyorum.

Bu yüzden uzun zamandır yazamadım. Tatile çktık kızımla, güzel ve yorucu bir hafta geçirdik ve o günden beri her sabah kalkıyor ve beni işe göndermek istemiyor. Ardından krizler arttıkça üzüntümden blogları bile takip etmedim.

Ama bugün bir umut oluştu içimde arkadaşım tuba nın bu konu hakkında yazdığı bir yazı umut ışığı oldu bende umarım bizdede işe yazar güzel tubam. Yazı için tık tık

Bunun dışında artık Naz 27 aylık. Herşeyi konuşabiliyor diyebiliriz. Her cümlesinin sonu 'tamam mı anne' 'dimi anne' . O zaman çok cici tabiki :)  Renkler, tüm hayvanlar, doğa , araçlar, zıt şeyler hepsi tamam. Şekillerin isimlerini bilmesede şekilleri yuvasına yerleştirebiliyor. Sayıları henüz sırayla değil kafasınca sayıyor. Örneğin 'on , beş, iki, okuz(dokuz)'  Bu ara nick junior hastasıyız. En sevdiği Kaşif Dora . Yani biraz çizgi film sevmeye başladı. Kitaplardan ve masallardan hala pek hoşlanmıyor. Dinlemiyor. Resimlere bakıyoruz. Dışarda çok güzel vakit geçiriyoruz. Hiç sorun yok ama evde kabus yaşatıyor resmen bana. Parkda çok eğleniyor. Ama asla eğlendiği birşeyin sonu gelsin istemiyor. Dahada dahada diye tutturup en son yine ağlama krizine giriyor.

Bana kızdığın da 'git iş evine git, orda tık tık yap' diyor. İş evi derken benim ofisimi, tık tık derken bilgisayarımı kastediyor. Esasında konuşmasıyla birlikte çok eğlencili bol kahkahalı geçen günlerimiz bu krizlerle birden kabusa döndü. Gece uykusunda uyanıp ağlıyor, ağlıyor , ağlıyor ve hiç bir çabam onu sakinleştirmeye işe yaramıyor, zaten kucağıma gelip sakinleşmeyi reddiyor.

Bu ara benim makyaj ve benzeri bir çok eşyama ortak olmaya çalışıyor. Tabiki yasak ama eline geçirdiği anda (bazen yetişemiyorum) acısını çıkartıyor. Örneğin aşağıdaki gibi sonra gelmiş bana anne bak çok güzel oldum dimi? diyor

     Küçük akıl oyunları oynuyor benimle bazen. Bu ara beni en çok şaşırtan şeylerden biri de bu. bir gün biz balkondayken koşa koşa geldi. Dedesiyle içerde oturuyordu. Anne dedi dede godede(çikolata) yiyor. Bende? dedi. Hayır annecim sen yeme daha sonra ben sana vericem dedim. Amam (tamam) dedi, gitti. şaşırdım babam asla çikolata yemez. 2 dakika geçmedi babam geldi. Çikolata istiyor kızım Naz, izin vermişsin dedi. Dedesine gidip 'mene godede vey, anne izim veydi (bana çikolata ver, anne izin verdi)' demiş.  Çok şaşırdım , birazda güldüm :)

Çok uzun oldu ama son olarak da tatilimizden kısaca bahsetmek istiyorum. Naz la ilk defa uzun dolmuş ve otobüs tecrübesini yaşadık, ana kız başbaşa kalma fırsatını bulduk. Bir kaç gün evde geçirdik, sonra 2 gün muğlada arkadaşıma gittik,akyakaya ,ordan da 1 günlüğüne marmarise arkadaşıma geçtik. Ne yalan söyleyeyim çok yoruldum, bişey anladım mı derseniz olsun yine de güzeldi. Aşağıda tatilden resimlerimiz.

Şimdilik hoşcakalın